تبادل
لینک هوشمند
چکش زدن (JAKHAMMERING) :
این روش در مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که علاوه بر برطرف نمودن تکه ها و قطعات شل ، ایجاد زبری لازم بر روی سطوح از اهداف آماده سازی باشد.
1-4 – سند بلاست و گریت بلاست ( شن و ساچمه پاشی ) (SAND OF GRIT BLASTING)
این روش یکی از روشهای بسیار مناسب است ، چرا که علاوه بر تمیز نمودن سطوح بتنی ، طریفه ایده آلی نیز جهت تمیز نمودن سطوح آرماتورها سایر فلزات از زنگ زدگی و سایر آلودگیها به شمار می آید. این روش علاوه بر تمیز نمودن سطح ، درجه زبری را نیز افزایش می دهد . بایستی توجه داشت که گرد خاک حاصله در این روش آن را بر جاهای بسته مناسب نمی سازد.
1-5 – وترجت ( آب فشاری ) با مواد ساینده و بدون آن ( WATER JETTING WITHOR)
این روش که وترجت با فشار بسیار بالا می باشد ، هم می تواند به همراه مواد ساینده از قبیل شن و ساچمه به کار گرفته شود و هم بدون مواد ساینده از امتیازات این روش آن است که بدون تولید گرد و خاک ، سطوح بسیار تمیزی ایجاد می کند که علت این امر وجود آب می باشد. بایستی توجه داشت که در این روش رعایت موارد ایمنی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
1-6 روشهای دیگر (OTHER MTHODS)
علاوه بر روشهایی که شرح آنها گذشت ، روشهایی نیز از قبیل جت آتش ( فواره آتش) ، عمل آوری توسط تفنگهای سوزنی ، سائیدن ، اسکراپر دستی و دستگاه های دوار برقی ، موجود می باشد که بسته به شرایط محیط ، سطح بتن تعمیری و انتظاراتی که از تعمیرات می رود ، مورد استفاده واقع می شوند.
طرق مختلف ترمیم (REPAIR TECHNIQUES)
در این قسمت ، روشهای مختلف ترمیمی که در صنعت بتن معمول هستند ، شرح داده می شوند . این روشها شامل پر کردن ترکها ، جایگزین نمودن قسمتهایی از سازه که از دست رفته اند ، اضافه نمودن قطعات جدیدی برای سازه موجود ، اعمال حفاظهای سطحی و همچنین تعمیراتی است که صرفا جنبه زیبا سازی دارند.
1 – تزریق ترکها (CRACK INJECTION)
ترکهای باریکی را می توان به طریقه تزریق رزینهای اپوکسی پر نمود. در این روش ، نقاط تزریق متناوبا با فواصل کوتاهی در طول ترک قرار داده شده و سپس سطح ترک کاملا آب بند ( SEAL) می شود تا از فرار و نشست رزین در مدت تزریق جلوگیری گردد. روش تزریق به این صورت است که رزین از یک نقطه تزریق شده و سپس اطمینان حاصل می گردد که عمل تزریق تا نقطه بعدی کاملا صورت گرفته و خلل و فرجهای اطراف پر شده است. در این روش ، مواد تزریقی به صورت مداوم ( لاینقطع) به ترتیب از نقاط مختلف تزریق ، پمپ می شود تا اطمینان حاصل گردد که علاوه بر مسیر اصلی ترک ، کلیه خلل و فرجها نیز کاملا پر شده اند.
در صورتی که ابتدا و انتهای ترک در یک سطح ( از جهت ارتفاع) نباشد تزریق بایستی از پایین ترین نقطه آغاز و به بالاترین نقطه ختم گردد ؛ و همچنین برای حصول اطمینان از پر شدن مطلوب ترک از مواد تزریقی ، از لوله های شفاف استفاده می شود.
2- قنداق کردن ( JACKE TING):
برای اینکه مقاومت بتن را در مقابل عوامل مخرب و مزاحمی که باعث خرابی و خرد شدن آن می شود ، بالا بریم ، می توانیم از مواردی از قبیل فلزات ، لاستیک ، پلاستیک و یا بتن با مقاومت بالا ، جهت پوشش دادن سطح بتنی مورد نظر استفاده کنیم. عامل پوششی ( حفاظتی ) را یم توان با استفاده از میخ ، پیچ ، پرچ ، چسب ، مواد و یا عمل ثقلی روی سطح بتن مورد نظر تثبیت نمود. معمولترین بخشهایی که در آنها از سیستم JACKE TING استفاده می شود ، عبارتند از : تانکها و مخازن ، لوله ها ، سرریزها ، شمعها و غیره که در معرض عوامل ساینده و یا خورنده قرار دارند.
3- بتن با سنگدانه از پیش آکنده ( AGGREGATE PREPLACED CONCRETE)
در این روش ، سنگدانه هایی که از نظر دانه بندی دارای شکاف هستند ( GAP – GRADED) در داخل حفره ها و یا کانالهایی قرار داده می شوند و سپس با استفاده از آب ، این سنگدانه ها را کاملا اشباع می نمایند ( در بعضی اوقات خود کانال و یا حفره از قبل پر از آب می باشد) . سپس ملات و یا دوغاب از پایین ترین نقطه به وسیله پمپ وارد سیستم می شود ف به گونه ای که آب موجود را جا به جا می نماید.
این روش برای محلهایی که در دسترس نیستند مانند بتنهای مغروق ، بسیار مناسب می باشد. در مواقعی این روش به همراه روش قنداق کردن JACKE TING نیز مورد استفاده قرار می گیرد. از این روش در موارد تعمیر شمعها ف پایه ها ، ستونها ، دیوارهای حائل RETAINING WALLS , ABUTMENTS BASEPLATES , ( کف ستون ) ، تونلها و DAWS استفاده می گردد.
اگر چه چسبندگی خوب و جمع شدگی کم ( LOW SHRINKAGE) از جمله خصوصیات این روش می باشد، معذالک خلل و فرجهایی در داخل این بتن یافت می شود. با توجه به مهارت و تجهیزات فنی پیشرفته که از ضرورتهای به کارگیری این روش می باشد ؛ کار بایستی حتما به وسیله یا تحت نظر پیمانکاران متخصص انجام گیرد.
4- لایه های سطحی ( THIN OR REGULAR RESURFACING)
در این روش یک لایه یکنواخت ( UNIFORM) از مواد تعمیری بر روی سطح گسترده ای از بتن اعمال می شود. این شیوه بیشتر در تعمیرات سطحی کفها و محلهای عبوری که از نظر سازه ای یعنی استحکام ، دارای مقاومت کافی بوده ولی سطح بتن دچار فساد و. خرابی و خردشدگی شده است ، به کار می رود. اعمال یک لایه نازک روی سطح (THIN RESURFACING) را اغلب TOPPING (لایهء رویی) می نامند که در این صورت ضخامت لایه کمتر از پنج سانتیمتر می باشد. همچنین لایه های تعمیری که ضخامت آنها بیش از 5 cm باشد ، لایه منظم سطحی (EGULAR RESURFACING ) نامیده می شوند.
5- بتن پاشی ( SHOTCRETING)
به روش شاتریت یا بتن پاشی ، روش اعمال بتن یا ملات به طریقه هوایی یا پنوماتیک ( PNEUMATIC) نیز اطلاق می گردد. در این روش بتن یا ملات با استفاده از فشار هوا به داخل حفره ها ، کانالها ، قالبها و... و سطوحی که بایستی تعمیر گردند ، پرتاب می شود. اگر اندازه سنگدانه مخلوط کوچکتر از 6 میلیمتر باشد ، روش را گانیت (GANITING) می خوانند.
اصولا روش بتن پاشی و یا شاتکریت به دو گروه « تر» و « خشک » تقسیم می شود . در روش « تر» ، عمل مخلوط شدن آب ، سیمان و سنگدانه قبلا مخلوط شده و سپس موا مخلوط شده با فشار پرتاب می گردند . ولی در روش « خشک » ، پس از آنکه سیمان و سنگدانه مخلوط شدند ، این مخلوط با فشار پرتاب شدهو در سر نازل ( شیلنگ ) آب به مخلوط اضافه می گردد . معمولا این سیستم در جاهایی به کار رگفته می شود که سطح تعمیری وسیع بوده و عمق تعمیر در حدود 10 سانتیمتر باشد. همچنین در جاهایی که عمل آوری لایه تعمیری مشکل بوده و یا روشهای عمل آوری معمول در صنعت بتن ، اثر مطلوب را نداشته باشند، می توان از این سیستم بهره جست. نکته ای را که بایستی در این روش به خاطر داشت ، آن است که سطح نهایی تعمیرات صاف نبوده و بسته به اندازه سنگدانهء مخلوط ، دارای زبری و ناهمواری است.
6- بخیه زنی ( STITCHING)
این روش در موقعی به کار گرفته می شود که ترکهای زیادی روی سطح بلتن ظاهر شده و بایستی برای به دست آوردن و حفظ مقاومت سازه ای ، آنها را مسدود کنیم. در این روش المانهای "U" شکل با پایه های کوتاه در عرض ترکها در درون حفره های تعبیه شده ، قرار گرفته ( ANCHORED یا مهاری) و سپس این حفره ها با ملاتهای روان یا دوغاب که خاصیت جمع شدگی ندارند پر می شود . برای جلوگیری از تمرکز تنشها ، المانهایی با اندازه های متفاوت در جهات مختلف از نظر صفحه ترکها (PLANE) ، در نظر گرفته می شود. نکته ای که بایستی به هنگام به کار گیری این روش در نظر داشت ؛ آن است که هر چه ترکها بیشتر سخت (STIFF) گردند ، احتمال به وجود آمدن ترک در جاهای دیگر بیشتر می شود. چارهء کار ، آن است که یک لایه بتن مسطح بر روی محلهایی که بحرانی هستند ، اعمل گردد.
7 – تنیدن (STRESSING)
اگر در محلهای مورد تعمیر ، ترکها در منطقه بسیار وسیعی ظاهر شده باشد ، به طوری که بخیه زدن (STITCHING) بسیار گسترده ای را ایجاب نماید ، ممکن است راه حل تنیدن (STRESSING) ، را مد نظر قرار داد. در روش تنیدن (STRESSING) ، میلگرد یا کابلهایی در منطقه ، بتن آسیب دیده کارگذاری شده و سپس به آنها تنشهای از پیش محاسبه شده را وارد کرده و در نهایت مهارشان می نماییم. در اینر وش بایستی دقت کافی مبذول گردد تا عمل تنیدگی (STRESSING) باعث به وجود آمدن ترکهایی در مناطق دیگر نشود.
8- درزگیری (CAULKING)
در این روش ، گسل یا RUPTURE ( ترکهای باریک ایجاد شده در بتن) با ماده ای پر می شود که حالت پلاستیک دارد. از خصوصیات این مواد آن است که نه مثل ملات روان و دوغاب ، جاری می شود و نه مثل ملات خشک ، سفت می ماند ، بلکه حالت پلاستیکی دارد. در صورتی که ترکهایی که بایستی پر شوند غیر فعال باشند ، می توان از ملات شناخته شده از سیمان پر تلند و یا ملاتی که خاصیت انبساطی داشته باشد استفاده نمد. اما اگر ترکهای مذکور فعال باشند ، بایستی از مواد ارتجاعی (ELASTOMERIC) که از خاصیت ارتجاعی برخوردار هستند استفاده گردد. در بعضی مواقع و با توجه به شرایط خاصی ، ممکن است عمل درزگیری با فشار نیز انجام پذیرد.
9- پوشش ( COATING)
در این روش نازکی به حالت مایع یا پلاستیک روی قسمتهایی از سطح بتن آسیب دیده و یا در معرض خرابی است اعمال می گردد . در مواقع انتخاب پوشش مذکور ، دقت کافی بایستی مبذول گردد تا لایه محافظ حاصله دارای مشخصات مورد نظر باشد. این پوشش را می توان با برس ، غلتک و یا به طریقه پاشیدن ( اسپری) اعمال نمود. پایداری این گونه پوششها ، بسیار متفاوت است. این پوششها اغلب برای جلوگیری از نفوذ آب ، محافظت در برابر عوامل مخرب شیمیایی و ایجاد پایداری و دوام بیشتر برای سطح بتن در مقابل آمد و شد زیاد و سنگین کاربد داشته و یا ممکن است پوشش فقط جنبه ظاهری و زیبایی داشته باشد.
10- طریقه معمول مرمت قسمتهای خراب شده با استفاده از مواد شکل پذیر (CONVENTIONAL REPLACEMENT USING PLASTIC MATERIALS)
در این روش پس از کندن و خارج کردن بتن نا مرغوب ( نا مناسب و ناسالم) ، قسمتهای بر داشته شده را می توان با استفاده از ملات ، بتن ، سیمان معمولی و یا سایر موادی که برای تعمیرات تکه ای یا وصله پینه ای (PATCH) به کار می روند ف جایگزین نمود. بایستی توجه داشت که این گونه مواد ، شامل مواد الاستومری ( ارتجاعی ) نمی باشند. این روش سکس از روشهای بسیار معمول در تعمیرات سازه های بتنی بوده و مناسب جاهایی است که عامل خرابی تکرار نشده و یا کاملا از بین رفته باشد.
11 – باروری توسط خلاء (VACUUM IMPREGNATION)
در این روش ، معمولا قسمت آسیب دیده به وسیله صفحه پولیتن (POLYTHENE SHEET) پوشانده شده ، سپس عمل خشک کردن سطح با استفاده از خلاء (VACUUM) انجام پذیرفته و منافذ کاملا مسدود می شوند. پس از اطمینان کامل از هوابند و آب بند بودن سیستم ، موادی که قرار است بر روی سطوح و خلل و فرج آسیب دیده اعمال شود ، مورد مصرف قرار می گیرند.
در این روش ادعا شده است که از طرفی به دلیل ایجاد خلاء در قسمتهای اطراف منطقهء آسیب دیده و از طرف دیگر به دلیل اینکه رزین و یا سایر بارور کننده (IMPREGNAT) به توسط فشار اتمسفر درون منافذ و خلل و فرج تزریق می گردند ، مواد بارور کننده به درون منافذ کاملا نفوذ کرده و حتی ترکهای مویی را نیز به واسطه عمل موئینگی CAPILLARY پر می نماید ، لذا پس از انجام باروری (IMPREGNATION) هیچگونه حفره ای باقی نمی ماند.
به عنوان مقایسه ، باید توجه داشت که در سیستم باروری (IMPREGNATION) با فشار ، ممکن است مواد ، کاملا منافذ و خلل و فرجها را پر نکند . تشکیل حفره های هوادار و یا وجود ذرات خاشاک و غیره از استحکام پوشش کاسته و در نتیجه رسیدن به یک پوشش کامل و بی نقص را تقریبا غیر ممکن می سازد.
12 – روشهای سطلی (DUMPBUCKET METHODS)
در این روش سطلهایی را از مواد تعمیری پر کرده و بر روی نقاطی که باید تعمیر شود قرار می دهند . اگر این روش برای تعمیرات زیر آبی به کار گرفته شود ، قسمتی از مواد تعمیری هر سطل به علت شسته شدن (WASH – OUT) از بین رفته و در نتیجه حفره های لانه زنبوری در سیستم تعمیر شده به وجود می آید. جهت جلوگیری یا به حداقل رساندن حفره های لانه زنبوری ، بایستی از مخلوطی با درجه چسبندگی (COHESIVE) بالا استفاده نمود . باید به خاطر داشت که این روش ، مناسب مکانهایی است که به اندازه کافی وسیع بوده و عمل خالی کردن سطل دارای مواد تعمیری ، بدون آسیب رساندن به قالب امکان پذیر باشد.
13- روش قیفی (HOPPER METHODS)
در این روش ، لوله سخت و یا ارتجاعی به یک قیف (HOPPER) که منبع تغذیه ای مواد تعمیری است ، اتصال دارد. با اینکه در شروع عملیات ، خروجی لوله بر روی کف قرار می گیرد ، اما به تدریج که جریان مواد تعمیری ادامه می یابد ، خروجی لوله پایین تر از سطح مواد واقع شده و امکان تماس موادرا با آب که ممکن است در اطراف وجود داشته باشد، قطع کرده و یا به حداقل می رساند. در این سیستم جریان مواد به طریقه ثقلی صورت می گیرد.
14 – روش پمپ (PUMP METHOD)
ابن روش شباهت زیادی به روش HOPPER دارد ( قسمت 2-2-13) و فرق اساسی این دو روش در آن است که در این روش به جای استفاده از جریان ثقلی ، از یک پمپ دارای فشار استفاده می شود که فشار آن را نیز می توان تغییر داد.
15 – روش کیسه ای (BAGGED METHOD)
ابن روش مشابه روش پیش آکنده (PREPACKED) می باشد. تفاوت این روش با روش مذکور در آن است که در این سیستم سنگدانه های درشت درون قالبی قرار داده شده و سپس فضاهای خالی بین سنگدانه ها با تزریق ملات روان یا دوغاب پر می گردد.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.